Vanochtend zag ik tot mijn verassing dat Daan uit de ren was gesprongen. Stom natuurlijk van mij, dat had ik kunnen verwachten. Beetje jammer dat het snoer van mijn videocamera is gesloopt, maar gelukkig heeft Daan, zover ik kan zien, zichzelf niet bezeerd. Geloof dat ik hem Houdini moet gaan noemen.

Vanochtend even kort geoefend met hierkomen en High Five. Bij Daan moest ik eigenlijk vanaf fase 1 overnieuw beginnen. Dus eerst hand plat, poten erop. Al vrij snel had hij het weer door en kon ik mijn hand weer verticaal houden.

Ook bij Blue naar High Five gevraagd. En in een keer kreeg ik twee poten tegen mijn verticale hand. De eerste keer had ik nog wat lekkers boven mijn videotoppen, de tweede keer was het niet meer nodig.

Vanavond nog een keer geoefend en hetzelfde verhaal met High Five. Daan vanaf begin rustig starten. Blue ging weer net wat sneller. Daarna de transportkooi gepakt. Gezien mijn konijnen regelmatig op reis zullen gaan is het wel fijn als ze het a) leuk vinden, maar b) ook op commando weer in die kooi terug kunnen.  In het begin is het vooral goed timen om “in de kooi of in de transportkooi”te zeggen. Als een konijn zelf lef genoeg heeft om erin te gaan, kun je het gewoon benoemen. Je kan er dan voor kiezen regelmatig wat lekkers in te doen, of het op commando te zetten of te wijzen.

Ik maak er meestal een combinatie van deze 3 methodes van. Ze hadden beide veel lol in de kooi en liepen er op een gegeven moment in en weer uit te rennen. Wel zag je aan Daan dat hij er wel wat zenuwachtig van werd. Beetje onrustig gedrag, krabben en dergelijk. Ik zal dan ook blij zijn als ik weer een stem heb om te bridgen. Dat maakt het leren toch nog wel een stukje makkelijker. Daarnaast heel bodyparts benoemd en het spelletje nog even laten zien. Eigenlijk niet zo heel veel bijzonders behalve dat Blue het High Five al zo goed doet! Zo dadelijk lekker even met ze op de bank zitten en van ze genieten.

Ze groeien zo hard!