TickTock; de kaaiman
Afgelopen dinsdag ging het redelijk goed. Ik heb TickTock een target laten aanraken voordat ze eten kreeg. We oefenen in totaal 4x. Helaas was ik de laatste keer iets te langzaam met het geven van het voer. Daardoor zwom ze uiteindelijk weg. Het 5e stuk wilde ze niet meer aanpakken. Toch vind ik het niet slecht!

Marjolein en ik besluiten de volgende keer de taken te verdelen – de een houdt de target vast en de ander voert.

Zaterdag ga ik opnieuw. Bij aankomst zie ik dat ze redelijk rustig is. Ze hangt wat stilletjes in het water en beweegt weinig. Vrijdag heeft de technische dienst op mijn verzoek het verblijf iets anders verlicht. Hierdoor lijkt het alsof de zon schijnt, maar aan de andere kant is er nu ook een hoek met meer schaduw. Daar ze zo rustig is vraag ik mij af of dit goed is, of dat we het moeten terugdraaien. Ik ga het een paar dagen aankijken. Ik hoor ook van een van de aquaristen dat ze afgelopen weekend onder de takken had gelegen. Ook dat is nieuw en wel gewenst.

Omdat ze wat rustig is en Marjolein er niet is, besluit ik om alleen te voeren en geen targettraining te gaan oefenen. Eerlijk gezegd ben ik al blij als ze het eten aanneemt. Wanneer we in haar verblijf komen blijft ze wel rustig hangen en duikt ze niet naar beneden. Ze neemt de vis aan. Echter, in plaats dat ze het opeet, houdt zij de vis in haar bek. En zwemt er met tussenpozen mee rond. Na ongeveer een kwartier gewacht te hebben, moeten we de otters trainen en laten we haar met rust.

Meteen na de otters ben ik gaan kijken en zag ik dat ze het stuk had opgegeten. Als ik even later haar nog een keer probeer te voeren, neemt ze  het niet aan (wat ik ook verwachtte maar ik wilde haar toch een kans geven). Dinsdag ga ik weer verder….

Sien en Saar; de otters
Omdat we graag wat betere videobeelden willen hebben, besluiten we dat Rene (mijn man) in het verblijf mee gaat en dat we kijken hoe de otters erop reageren. Hoewel ze hem niet bijten, zijn ze behoorlijk van slag en gaat het ook niet erg lekker. Vooral bij Sien zie je dat duidelijk. De targetstick is niet meer interessant, het balletje laat ze vallen. Kortom de aandacht is volledig weg. Dit is goed om te weten want dinsdag komt er waarschijnlijk een aantal tv programma’s en dagbladen filmen en ik weet nu zeker dat ze het verblijf niet in mogen.

Ik besluit de volgende training (uur later) toch maar even mee te doen zodat we nog even kunnen oefenen. En inderdaad – het gaat nog niet zo goed als vorige week – maar deze training gaat beter. Ook bij mijn collega’s Mark en Sander gaat het goed. De ogen druppelen, bek open op verzoek, apporteren, linker en rechterpoot. ’t Ziet er weer goed uit.

Ernie; de zeeschildpad
Van de week is Ernie behoorlijk gebeten door de zebrahaai. Hierdoor was hij behoorlijk van slag en hebben we eigenlijk niet zo heel serieus getraind, maar meer zitten knuffelen.

Vandaag ging het weer goed. Ik heb een stapje terug gedaan in zijn training - omdat hij vorige week zo van slag was. Dus geoefend met targettraining (ging redelijk - maar kan beter), flippers, achterpoten en het aanraken van de staart enzovoorts.

Donut; de kogelvis
Dinsdag heb ik voor het eerst targettraining met hem gedaan. We hadden een target gemaakt van een kong aan een stok. Eenmaal met hem aan het werk – bleek dat hij er heel erg bang voor was - wat mij verbaasde omdat hij verder zo open is naar mensen en altijd geinteresseerd komt kijken als er iets gebeurt.

En terwijl ik dit denk en naar de targetstick kijk, zie ik dat de target eigenlijk heel erg op een opgeblazen kogelvis lijkt. En vermoed dat hij daarom zo reageert. Wat ontzettend dom van mij, daar had ik aan moeten denken! Grrrrrr

Een uur later besluit ik terug te komen en een andere target te gebruiken. Bingo; hij reageert nu vele malen beter en neemt gretig zijn voer aan. De volgende stap is dat hij op de target reageert als de target wat dieper in het water gehouden wordt. Ben benieuwd!