Afgelopen weken voor mijn vakantie was het nogal druk met veel lezingen en workshops, dat ik geen tijd had mijn blog bij te houden.
Het gaat echter heel erg goed bij Sea Life. Ik heb daarnet nog even mijn eigen blog teruggelezen en toen realiseerde ik mij hoe TickTock met sprongen vooruit gaat!

In de laatste week voor mijn vakantie heeft TickTock 3x in de week gegeten. Leuk om te zien dat ze nu ook wat breder wordt. Of ze verder echt groeit, dat durf ik niet te zeggen.

De vrouwtjes van de breedsnuitkaaiman worden over het algemeen niet groter dan twee meter en zelf denk ik dat TickTock ook ongeveer zo lang is. Woensdag ga ik haar eens opmeten; vanaf de buitenkant van haar verblijf moet dat goed (en: veilig) mogelijk zijn.

In de laatste week voor mijn vakantie zijn Marjolein Kenma en ik weer bij haar om haar te voeren. Terwijl zij een groot stuk vis wil aanpakken valt deze in het water. Vis wat in het water ligt, eet ze helaas niet op en moet verwijderd worden omdat anders het water vervuilt. Ik moest dus met een lange stok met net, de vis eruit halen. Dit kan behoorlijk wat stress voor haar opleveren omdat ik naast haar met een vreemd object moet werken. We besluiten er meteen een trainingssessie van te maken.

In eerste instantie laat ik een klein net zien (makkelijker te hanteren dan een net aan een stok van ca 2 meter). Ik had al regelmatig benoemd wanneer zij “easy” en “alert” was. Ook nu benoem ik dat opnieuw, maar dit keer ga ik het van te voren vragen. Dus: “kan je easy zijn terwijl ik het net beweeg?”. En dan steeds een stapje verder: het net in het water steek, het net steeds iets dichterbij je laat komen etc.  Soms schiet ze even in de stress en zwemt ze heen en weer. Het mooiste is als ik precies de grens kan aanhouden van wat ze moeilijk vind maar wel nog net aan kan.

Uit ervaring weet ik dat het eerste stress signaal van haar is dat ze heen en weer gaat zwemme: hoe sneller, hoe hoger het stressniveau. Een gradatie zwaarder is als ze met haar neus tegen het gaas aan stoot. Nog een gradatie zwaarder dan gaat ze plat op de bodem liggen. Deze stress signalen proberen we uiteraard te voorkomen! Binnen zeer korte tijd krijgen we het voor elkaar de vis uit het water te vissen, terwijl ze rustig blijft – en dat is echt superfijn.

Omdat de trainingssessie zo goed ging, besluiten we dat de tijd is aangekomen dit verder uit te bouwen. Het is voor haar soms stressvol als verzorgers in haar verblijf lopen en zeker ook nog eens in het water komen. Dus ook daar gaan we mee oefenen. Ook het grind onder water op de bodem moet nodig aangeharkt worden, dus ook dat is goed te oefenen. Ik baal al bijna dat ik op vakantie ga . Na de laatste trainingssessie overleggen Marjolein en ik dat het tijd is meer mensen erbij te halen zodat we haar meer aandacht kunnen geven.

Tijdens mijn vakantie gaan Fiona en Marjolein voeren en regelmatig ook bij haar kijken. Daarnaast wordt het trainen afgewisseld met gewoon bij haar zitten of over de onderdeur heen leunen en er gewoon “zijn”.

In mijn vakantie bel ik 1x naar Marjolein hoe het gaat. Helaas nam zij toen even niet op. Een uur later gaat de telefoon en is het Marjolein. Haha, het blijkt dat het moment dat ik belde zij net bezig waren TickTock te voeren en dat zij goed gegeten heeft! Super leuk. Zeker als je bedenkt dat ze pas sinds drie weken weer goed eet.

Afgelopen week dinsdag ben ik teruggekomen. Woensdag meteen naar Sea Life gegaan en als eerste bij TickTock gekeken. Terwijl Marjolein en ik buiten voor de ruit naast haar zitten te kletsen, springt ze op eens op uit het water. Dit doet ze normaal gesproken niet – dus we schrokken er best wel van. Vermoedelijk heeft ze mij herkend. Iets wat ik niet verwacht omdat als ik twee weken op vakantie ben geweest veel dieren juist minder sterk daarna reageren.

Als wij een paar minuten later het verblijf ingaan komt ze, zodra ik de deur opendoe, onmiddellijk naar mij toe. Het lijkt alsof ze me echt herkent. Heel bijzonder is dat.

Het voeren gaat goed en weer trainen we even. Later introduceer ik ook nog iemand anders bij haar: Mark, ook een aquarist en trainer bij Sea Life. Ik benoem dat hij Mark heet terwijl hij in de deuropening staat (onderste deur gesloten), dan gaat ook de onderste deur open omdat ze geen stress signalen vertoon, verolgens laat ik Mark tegen de wand aan leunen.  Wanneer ook dat goed gaat laat ik hem naast mij zitten. Even later kan hij in het verblijf rondlopen zonder dat ze stress signalen vertoont.

Hieronder een voorbeeld van een recente trainingssessie met TickTock.

{jwplayer}http://www.dierentrainer.nl/images/video/SeaLife_training_TickTock_juli.mp4{/jwplayer}

Donut; de kogelvis
Voor mijn vakantie ben ik aan de slag gegaan met Donut. Hij zat in een afgezet stuk in de tunnel, zodat hij kon wennen aan de andere dieren die daar leven (haaien, zeeschildpad, kleine en grote vissen enz). Donut moet krabben eten omdat hij vrij grote tanden heeft en deze moeten afslijte. Anders moeten wij ze handmatig gaan slijpen, iets wat we natuurlijk liever niet doen. Marjolein wilde op de dag van mijn terugkomst Donut loslaten in de tunnel. Voordat we dat hebben gedaan, werden eerst alle vissen, haaien en de schildpad (Ernie) ruim gevoerd zodat ze geen trek hebben.

Ook Donut wordt nog even extra veel gevoerd. Hij eet uiteindelijk 2,5 krab (portie voor tweeënhalve dag) op.  Hij is niet zo heel groot (inschatting 20 cm?), dus er is altijd een kans dat het niet goed gaat. Hij moet wennen aan de andere vissen (en andersom), maar daarnaast moet hij ook nog naar boven komen om van de voertang zijn krabben te pakken. Daarom de targettraining in de afgelopen weken. Het hele team van Sea Life gaat die ochtend hard aan de slag en iedereen is onrustig. (Het is echt mooi om te zien hoe de mensen gehecht zijn aan de vissen en dieren!).

Dan komt het grote moment – Donut zwemt de tunnel in. In eerste instantie zwemt hij heel zeker rond. De haaien (vooral de Black Tip haaien) zijn onrustig en je ziet dat alle vissen Donut komen inspecteren. Donut doet gelukkig zijn naam geen eer aan – en zwemt rustig en beheerst verder. Na het een half uurtje aangekeken te hebben waaiert iedereen weer langzaam uit naar zijn/haar werkzaamheden.

Donut; vrij zwemmend in de tunnel

De volgende dag is het spannend. Gaat het goed met hem? Wanneer ik naar hem ga kijken zie je dat hij wel stress heeft. Hij zwemt vooral laag en zoek beschutting op. Vermoedelijk is er wel op hem gejaagd en je ziet dat hij wel wat wondjes heeft.  We gaan hem proberen te voeren.

De eerst keer duurt het ca 45 minuten voordat hij zijn eten op heeft. Een paar keer wil hij naar boven komen maar dan zitten de haaien of schildpad hem in de weg en zwemt hij weer weg. Op een gegeven moment ziet hij de targetstick opnieuw en zwemt hij recht op ons af, hij heeft het nu ook echt door! Ook de volgende dagen zie je dat hij naar boven komt, op het moment dat hij de targetstick ziet. Leve de targettraining!

De otters
De otters zijn heel erg wisselvallig - ook tijdens mijn vakantie. Soms gaat het supergoed en soms ook niet. De eerst dag dat ik terugkom, krijg ik de verhalen te horen. Sien brengt de zonnebril en pet inmiddels naar je toe! (daar waren we pas de week voor mijn vakantie mee begonnen). Saar doet het supergoed met bodyparts en beide doen het goed met de transportkooi. Helaas bijten ze soms wat meer. Op de dag van terugkomst besluit ik eerst buiten naar een training mee te kijken zodat ik ook feedback kan geven. Terwijl Sander, Mark en Marjolein het verblijf binnenlopen is het meteen al duidelijk dat Sien anders reageert dan normaal. Zij lijkt opeens angstig; blijft hoog op de rots zitten en komt niet naar hen toe. Dit is niet gebruikelijk. Nadat Marjolein haar een paar keer roept komt ze heel aarzelen. Saar blijft onverstoorbaar haar kunsten vertonen. Na 10 minuten breken we de oefening af. Marjolein was goed bezig met Sien door haar hele eenvoudige oefeningen te geven waardoor de training toch positief afgerond werd.

Otters zijn echt geweldig, maar je moet wel creatief zijn met trainen

Gisteren, zondag 15-7 ga ik met Saar aan de slag; bodyparts, meelopen, spelen met een rubber speeltje, bek open en dicht. Het gaat eigenlijk heel erg goed. Mark was tegelijkertijd bezig met Sien en apporteren. Ook dat ging goed. 

{jwplayer}http://www.dierentrainer.nl/images/video/SeaLife_otters_juli_2012.mp4{/jwplayer}

Nieuw! De octopus; Merlijn
Ongeveer twee weken voor mijn vakantie kwam er een nieuwe bewoner bij Sea Life bij: een octopus. De octopus hebben we eerst een paar weken rust gegeven. Ze heeft een mooi verblijf. Ze is nog heel klein (ongever zo groot als mijn hand). Afgelopen week zijn we begonnen met het voeren met een voertang. Ik had de eer dit voor het eerst te mogen proberen. En eigenlijk ging dit heel erg goed. Echter merkte ik zondag dat ze het eten aannam en na een paar minuten weer uitspuugde. Ze heeft de hele week het eten wel aangepakt, maar niet echt opgegeten. Voordat we haar voerde opende zij zelf wel mosselen. Dus ik heb opnieuw wat gesloten en open mosselen in haar verblijf gelegd zodat zij wel goed blijft eten.

Ik ga vanmiddag contact opnemen met Engeland om te kijken hoe zij het hebben aangepakt de octopus te trainen.

Ernie
Afgelopen week heb ik helaas niet heel veel met Ernie kunnen trainen. Even heel kort op de dag dat Donut los werd gelaten. Ernie reageerde goed op mij, maar ik zal wel een stukje opnieuw e.a. moeten gaan trainen. Ik kijk er naar uit weer wat meer tijd met hem door te brengen.